عبدالوهاب میرکازهی در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی کانون سردفتران و دفتریاران راز موفقیت خود را مردمداری و ارائه خدمات حقوقی بی منت به مردم عنوان کرد و گفت: میز کار من بعنوان سردفتر در ابتدای دفترخانه است و هر فردی از خیابان عبور کند می تواند درب شیشه ای دفتر را بازکرده و مستقیم سوالات خود را بیان کند.

وی افزود: آنقدر در طول روز خسته می شوم که همین الان به من بگویند بیا بازنشسته شو قبول می کنم و رسما این را اعلام می کنم. سردفتران و دفتریاران بابت مشاوره های حقوقی به مردم درخواست پول و حق مشاوره نمی دهند چون هم اخلاقی نیست و هم ممنوع است. اما این مانع مشورت ما نمی شود چون به نوعی مردم با همین مشورت های حقوقی راه را از بی راه تشخیص می دهند و نیت سردفتر و دفتریار را درک می کنند.

سردفتر اسناد رسمی در زاهدان اظهار کرد: موارد زیادی بوده که شخصا برگه انحصار وراثت افراد را نوشتم و برای آن ساعت ها وقت گذاشتم که هزینه حق التحریر آن اندازه خرید یک بسته چای هم نیست.

میرکازهی می گوید: مورد داشتیم طرف ۲۰ سال قبل ومالت فروش گرفته و قطعی نزده و به دلایلی این وکالت ابطال شده و حالا ورثه آن را امضا نمی کنند. خب این فرد نمی داند باید چکار کند. وکیل هم بخواهد بگیرد میلیون ها تومان برایش هزینه دارد. اما ما بی منت راهنمایی می کنیم. آیا این خدمات جز در درگاه خدا جای دیگری دیده و شنیده می شود؟

حالا آقایان می گویند سردفتران زندگی مرفه و لاکچری دارند و خون مردم را در شیشه کردند. آیا این حرف ها درست است؟ وقتی از حق التحریر یک خودروی پارس فقط ۲۵۰ هزارتومان در جیب سردفتر می رود و بیشتر آن هزینه مالیات و ارزش افزوده و غیره است این شایعات که همه از روی بی اطلاعی یا شیطنت است چگونه دست به دست می شود؟